Tema 2: O Marco Común Europeo de Referencia para as Linguas

Ola a todos e todas!

Esta entrada do blog vai estar dedicada ao tema 2: O Marco Común Europeo de Referencia para as Linguas. Obxectivos, métodos e prioridades da política lingüística europea. Por conseguinte, este tema vai tratar sobre os documentos principais sobre as linguas e a súa aprendizaxe a nivel europeo. Así, gustaríame tratar nesta entrada o MCER (Marco Común Europe para as Linguas).  

O cometido do Marco Común Europeo para as Linguas é proporcionar unha base común para a creación de programas de linguas en toda Europa (exames, manuais, etc). Este organismo establece o que cada estudante ten que aprender para ser capaz de comunicarse. Tamén se contempla a cultura da lingua. Así, o MCER crea distintos niveles a nivel europeo para poder avaliar a aprendizaxe da persoa que está estudando unha lingua. Deste xeito, os docentes que se dedican a ensinanza de linguas en Europa poden basearse nuns mesmos parámetros para aprender esas linguas ós seus alumnos e alumnas. Así, cada curso na educación secundaria ten un nivel e uns obxectivos que o alumnado ten que acadar. Con respecto a isto, gustaríame comentar que moitas veces as clases son moi heteroxéneas. Aínda que un alumno estea cursando primeiro de Bacharelato, por exemplo, non ten por que ter o nivel que se imparte nese curso académico. Polo tanto, creo que é necesario realizar unha proba de nivel a principio de curso para saber onde se encontrar o alumnado ó que se lle vai impartir a materia. Unha vez realizada a proba deberanse analizar os resultados e dar a clase en consecuencia ós coñecementos base que a clase presenta. Non ten sentido impartir uns coñecementos que os estudantes xa saben ou que non entendan, xa que así, en ambos casos, a aprendizaxe resultaría pouco frutífera.

Ademais, o MCER supón un recoñecemento da titulación unha lingua e polo tanto permite á persoa que a obtivo moverse por Europa con ese título. Este aspecto é tremendamente positivo, xa que cunha acreditación dun nivel pódese optar a un traballo no estranxeiro, a un programa de mobilidade para estudar, etc. Amais, outros exames poden ser validados neste marco, como poden ser os exames de Cambridge, que tanta xente fai, ou tamén as probas de TOELF. Persoalmente fixen as probas TOELF o ano pasado. Sen embargo, as probas TOELF teñen un gran inconveniente e é que caducan nun período de tempo bastante limitado. Isto resulta bastante negativo xa que se se queren usar os resultados obtidos pasados dous anos estes xa non son válidos. Polo tanto, hai que pensarse moi ben cando se realizan estas probas para aproveitalas ó máximo debido a que son bastante caras.

Tamén me gustaría comentar un aspecto que me parece moi interesante con respecto ás medidas que se toman para mellorar a aprendizaxe das linguas. Este aspecto é proporcionar a todos os sectores da poboación a facilidade de estudar idiomas. Creo que é moi positivo no que respecta este punto que existan unha gran cantidade de escolas de idiomas, centros de linguas, etc. e que se implanten os idiomas na escola desde os primeiros cursos. Desta maneira, durante todos os cursos que compoñen a educación, ten que haber un plan de estudos de linguas estranxeiras moi ben creado que permita a evolución continuada nunha lingua para potenciar nos alumnos as destrezas nas linguas estranxeiras. Así, un dos criterios do MCER que se deben incluír é que se impartan uns contidos que se podan aplicar na realidade, para que cando se teña que poñer en práctica unha lingua nun país estranxeiro, cun nativo, escribir un texto nun idioma estranxeiro, etc. a persoa saiba como realizar esa acción adecuándose ó contexto e non soltando frases previamente memorizadas, no caso de que sexa unha conversa, que non teñan nada que ver co contexto no que se produce.

Ó mesmo tempo, é moi importante aprender a cultura e a relación que ten a xente noutro país. Isto resulta moi enriquecedor para o aprendiz e moi útil cando se viaxa a un país estranxeiro para evitar malentendidos. Con isto refírome a que un xesto pode ser moi inocente nun país mais noutro resultar un insulto. Por exemplo, nós usamos o dedo índice máis o corazón (con nudillos da man cara fóra) para designar o número dous, mais en Londres, por exemplo, este xesto corporal ten un significado completamente diferente. Este xesto é o equivalente ó noso corte de manga. Outro tipo de información de utilidade podería ser cómo se coñecen as persoas nos diferentes países. Nós normalmente damos dous bicos, mais noutros países isto está mal visto, e para evitar algunha que outra situación incómoda é necesario ter este tipo de coñecemento.

Finalmente, é un bo traballo o de preparar á poboación para que sexa capaz de estudar ou traballar fora, favorecer o entendemento e respecto a outras culturas, etc. Especialmente, este entendemento ten unha importancia especial nos últimos anos debido os grandes odios que parece que xorden de novo cara outros países. O coñecemento dunha lingua é un aspecto que ten tremenda importancia para a vida dunha persoa e deberíase dar moita importancia xa que un idioma abre moitas portas.  

Ata a próxima entrada!